ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ..... ΔΙΟΝΥΣΗ!!

Μην σας φαίνεται παράξενο,
 ΔΙΟΝΥΣΗΣ λέγεται...

Η Διοίκηση, ο προπονητής, οι παίκτες και οι φίλοι του Ολυμπιακού Νάουσας, εύχονται χρόνια πολλά, σε έναν από τους πιο σημαντικούς παίκτες της ομάδας, τον Σάκη Λιακόπουλο, για την σημερινή ονομαστική του εορτή.
Σάκη, πολλές ευχές από όλους μας, για μια ζωή όμορφη, όπως την έχεις ονειρευτεί εσύ!!

ΑΦΙΕΡΩΜΑ Νο 2

JUVENTUS, MILAN, BOLOGNA.... Καριέρα. Γκολ. Πάθος. Θράσος. Ταλέντο....  ROBERTO BAGGIO. Πάνω από 300 γκολ στην καριέρα του, όλα ξεχωριστά. 

Κυρίες και κύριοι, ο "κοντός" του Ιταλικού ποδοσφαίρου..... Ο "μικρός Βούδας"!! 

Μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της δεκαετίας του 90 στο ποδόσφαιρο, ήταν αυτή του Ιταλού Roberto Baggio. Ένας παίκτης που έγινε διάσημος στην Ευρώπη με τα γκολ του και τα εντός γηπέδου κατορθώματά του σε πολλές Ιταλικές ομάδες. Ένας από τους λίγους ευρωπαίους παίκτες που χαίρει μεγάλης αναγνώρισης και στις Ηνωμένες Πολιτείες και ίσως ο μόνος που το κατάφερε χωρίς να παίξει εκεί τα τελευταία χρόνια της καριέρας του (όπως έκαναν οι Franz Beckenbauer, Jurgen Klinsmann,David Beckam και Thierry Henry). Ήταν ένας από τους ήρωες του Μουντιάλ του 1994 που διεξήχθη στις Η.Π.Α. παίρνοντας την εθνική του ομάδα από το χεράκι και οδηγώντας την στον τελικό της διοργάνωσης! Ο μοναδικός Ιταλός παίκτης που έχει σκοράρει σε 3 Μουντιάλ και ένας από τους μεγαλύτερους σκόρερ που πέρασαν ποτέ από τα Ιταλικά γήπεδα.

Η πρώιμη περίοδος:

Ο Roberto Baggio γεννήθηκε κοντά στην Vicenza και «βγάζοντας μάτια» σε μικρή ηλικία, υπέγραψε στην ομάδα σε ηλικία 15 ετών! Τότε η Vicenza βρισκόταν στην Τρίτη κατηγορία και το άστρο του μικρού Roberto δεν άργησε να λάμψει. Μέχρι τα 18 του βρισκόταν ήδη στο μάτι μεγάλων ιταλικών συλλόγων, κάνοντας τελικά το βήμα στην πρώτη κατηγορία για χάρη της Fiorentina, με την οποία έκανε και το ντεμπούτο του στην Serie A την 21η Σεπτεμβρίου 1986. Εκεί, αν και τα πρώτα 2 χρόνια παρουσίας του ερχόταν κυρίως από τον πάγκο, κατάφερε τελικά να γίνει ο αγαπημένος της εξέδρας και ένας από τους καλύτερους επιθετικούς στην Ιταλία. Αυτή του η εξέλιξη τον έφερε στο στόχαστρο της εθνικής ομάδας αλλά και πολλών μεγάλων και πλουσιότερων συλλόγων από όλη την Ευρώπη. Η μεταγραφή του ήταν θέμα χρόνου και νικήτρια στο κυνήγι του μικρού μάγου ήταν η Juventus το 1990, με ένα ποσό που άγγιζε τα 10 εκατομμύρια ευρώ, το μεγαλύτερο ποσό που πληρώθηκε για μεταγραφή ποδοσφαιριστή μέχρι τότε. Η μεταγραφή του προκάλεσε αντιδράσεις από τους οπαδούς της Fiorentina, που έφτασαν σε σημείο να κάνουν διαδηλώσεις και συρράξεις με δυνάμεις της αστυνομίας.

Juventus: Η Χρυσή Περίοδος

Στην Juventus, o Baggio έμεινε για 5 χρόνια και γινόταν όλο και καλύτερος, αγγίζοντας τα 80 γκολ σε 141 παιχνίδια, ένα στατιστικό που είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό, αν αναλογιστεί κανείς ότι το πέτυχε στο πιο αμυντικογενές πρωτάθλημα του κόσμου και μάλιστα την εποχή του cattenaccio! Η καλύτερή του χρονιά ήταν το 1993 όπου κατέκτησε το κύπελλο UEFA και χρήστηκε καλύτερος παίκτης της χρονιάς από τη FIFA, κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα και οδήγησε την Ιταλία στο μουντιάλ του 1994. Δυστυχώς όμως από ομαδικής πλευράς, η Juventus τοπικά δεν τα πήγαινε και πολύ καλά, κερδίζοντας μόνο ένα πρωτάθλημα και ένα κύπελλο Ιταλίας το 1995…

Μεταγραφές και πτώση

Φεύγοντας από την Juventus έπαιξε για 2 σεζόν στην Milan αλλά η απόδοσή του είχε πέσει αισθητά, οδηγώντας τον να μεταγραφεί στην Bologna το 1997. Παρόλα αυτά κατάφερε να οδηγήσει τη Milan στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και έγινε έτσι ο πρώτος παίκτης που κέρδισε το πρωτάθλημα σε συνεχόμενες σεζόν με διαφορετική ομάδα. Στην Bologna ξαναβρήκε τον εαυτό του και σκόραρε κατά συρροή (22 γκολ σε 30 αγώνες)! Παρά τα 30 του χρόνια η Inter Milan που αναζητούσε έναν ηγέτη τον αγόρασε το 1998. Στις 2 σεζόν στο Μιλάνο όμως δεν μπόρεσε να αποδώσει τα αναμενόμενα, πολλοί λένε ότι σε αυτό έφταιξε και ο τότε προπονητής του Marcelo Lippi γιατί του είχε ζητήσει να αποκαλύψει ποιοι παίκτες δεν τον συμπαθούσαν και ο Baggio αρνήθηκε. Χάνοντας τη θέση του στην Εθνική ομάδα, αποφάσισε να παίξει σε λίγο χαμηλότερο επίπεδο, υπογράφοντας στην Brescia το 2000. Εκεί, απελευθερωμένος από το άγχος του υψηλού επιπέδου και του ανταγωνισμού μέσα στην ομάδα, άρχισε και πάλι να σκοράρει και έφτασε τα 45 γκολ σε 95 αγώνες πριν πει οριστικό αντίο στα ποδοσφαιρικά γήπεδα το 2004.

Σημαντικότερη Στιγμή Καριέρας:
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο στης Αμερικής το 1994, ο Roberto Baggio ήταν ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής. Ουσιαστικά «πήρε την Ιταλία από το χεράκι» και την οδήγησε μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης, παίζοντας σε όλα τα παιχνίδια σαν βασικός και σκοράροντας 5 γκολ όλα στην φάση των νοκ-άουτ! Ισοφάρισε την Νιγηρία στην φάση των 16 και σκόραρε το νικητήριο τέρμα στην παράταση. Πέτυχε το γκολ της νίκης με αντίπαλο την Ισπανία 3 λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα και σκόραρε 2 φορές με αντίπαλο τη Βουλγαρία στον ημιτελικό στέλνοντας την ομάδα του στον τελικό με αντίπαλο τη Βραζιλία. Εκείνος ο τελικός τον στιγμάτισε όσο τίποτε άλλο στην καριέρα του, αφού ανέλαβε να εκτελέσει το τελευταίο πέναλτι της ομάδας του, στέλνοντας τη μπάλα (και του βραζιλιάνους) στον ουρανό.

Που είναι τώρα:
Τον Αύγουστο του 2010, ο Roberto Baggio ανέλαβε το πόστο του προέδρου του τεχνικού τομέα της Ιταλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Επίσης δέχτηκε το “World Peace Award” (βραβείο παγκόσμιας ειρήνης) για τη συμμετοχή του σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, λέγοντας πως για τον ίδιο το βραβείο αυτό είναι «Καλύτερο και από τη Χρυσή Μπάλα»

Γεν: 18-02-1967
Θρησκεία: Βουδιστής
Εθνικότητα: Ιταλική
Ψευδώνυμο: Η Θεϊκή Αλογοουρά (Il Divin Codino)
Ομάδες: Vicenza Calcio (1981-85), ACF Fiorentina (1985-90), Juventus (1990-95), AC Milan (1995-97), Bologna FC (1997-98), Internazionale Milano (1998-2000), Brescia Calcio (2000-04).
Ατάκα: Ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρας μου. Ακόμα βλέπω εφιάλτες. Αν μπορούσα να σβήσω μια μόνο στιγμή από την καριέρα μου, θα ήταν αυτή (για το χαμένο πέναλτι στον τελικό του 1994).
Αυτοβιογραφία: Una Porta Nel Cielo, 2001

Ποιος δεν θυμάται τι χαμένο πέναλτι του Baggio στον τελικό με τη Βραζιλία του Μουντιάλ του 1994. Όσοι το είδαμε ζωντανά... καταλάβαμε πως το ποδόσφαιρο είναι ένα από τα πιο ανατρεπτικά αθλήματα...

Απολαύστε τον, τέτοιοι παίκτες δεν περνάνε συχνά από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα....

Γιορτάζει ο αρχηγός

Αν και το μάθαμε αργά τελικά προλάβαμε. Ο Τάσος Μήτσικας ο αρχηγός του Ολυμπιακού Νάουσας γιορτάζει σήμερα και όχι το Πάσχα. Δεν μένει λοιπόν παρά να του ευχηθούμε ολόψυχα χρόνια πολλά να είναι πάντα γερός και πολλά γκολ έστω και με το πόδι.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ!!!!

Δεν ξέρω για σας, εγώ πάω παρακάτω. Βασικά, πάω λίγο παραπέρα. Για την ακρίβεια δηλαδή, πάω πολύ πέρα. Αργεντινή μεριά. GABRIEL OMAR BATISTUTA. Ο παίκτης που έκανε όλη την Ευρώπη να μιλάει γι' αυτόν, που έκανε την  Boca Juniors μεγάλη ομάδα και την Fiorentina να πάρει ότι τίτλο υπήρχε...

Κυρίες και κύριοι... Ο Batigoal!!!!

Gabriel Omar Batistuta, ένα όνομα που σίγουρα λέει πολλά σε κάθε φίλο του ποδοσφαίρου και πόσο μάλλον της Fiorentina.

Ο "Batigoal", για τους φίλους των Viola, γεννήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 1969 στη πόλη Avellaneda της Αργεντινής αλλά μεγάλωσε στην Reconquista. Σαν παιδί λέγεται οτι προτιμούσε άλλα σπορ αντί του ποδοσφαίρου και κυρίως το μπάσκετ, αλλά οι προσπάθειες της Εθνικής Αργεντινής στο Μουντιάλ του 1978 τον ενέπνευσαν να αρχίσει το ποδόσφαιρο.

Το 1ο του επαγγελματικό συμβόλαιο ήρθε το 1988 με την Newell's Old Boys, στην οποία όμως δεν εντυπωσίασε και τον επόμενο χρόνο
μετακόμισε στη River Plate.Στη River αν και σκόραρε 17 γκολ ήρθε σε ρήξη με τον τότε προπονητή Daniel Passarella και
έμεινε εκτός πλάνου ομάδας.

Το 1990 τον βρήκε στην μισητή αντίπαλο της River, την Boca Juniors στην οποία αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας και
κατέκτησε το πρωτάθλημα.Πήρε μέρος στο Copa America του 91' στο οποίοεντυπωσίασε τους ανθρώπους της Fiorentina και υπέγραψε τον ερχόμενο Σεπτέμβρη.Τη πρώτη του χρονιά στην Ιταλία εντυπωσίασε με 13 γκόλ, αλλά τη 2η (92-93) άν και σκόραρε 16 γκολ η Φιορεντίνα δέν κατάφερε να μείνει στην μεγάλη κατηγορία και έπεσε στη Serie B. Με τον Claudio Ranieri στον πάγκο της και τον Batistuta να σκοράρει 16 γκολ η επιστροφή στην Serie Α ήταν γεγονός μετά από μόλις μία χρονιά.Το 1994-1995 βρήκε τον αργεντίνο στην καλύτερη φόρμα του αφού αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 26 γκολ και έσπασε το τρομερό ρεκόρ του Ezio Pascutti σκοράροντας και στα 11 πρώτα μάτς του πρωταθλήματος.

Οι επιτυχίες όμως είχαν και συνέχεια καθώς τη σεζόν 1995-1996 οι Βιόλα κατέκτησαν το κύπελλο και το σούπερ κάπ. Για να τον κρατήσουν μάλιστα στην Φλωρεντία η διοίκηση προσέλαβε τον Giovanni Trapattoni στον πάγκο της ομάδας και υποσχέθηκε στους φίλους της ομάδας το πρωτάθλημα.

Άν και τα πήγε καλά, τελικά κατέκτησε την 3η θέση που οδηγούσε στο Champions League. Eκεί ο αργεντινός φρόντισε να δείξει την αξία του με αντίπαλες ομάδες όπως η Μάντσεστερ και η Άρσεναλ, αλλά παρά τα γκόλ του η ομάδα αποκλείστηκε στη 2η φάση ομίλων τότε.

Πλέον η Φιορεντίνα δεν μπορούσε να καλύψει την δίψα για τίτλους και έτσι το 2000 η μεταγραφή  στη Roma ήταν γεγονός.Τη
πρώτη του χρονιά στη Ρώμη αγαπήθηκε πολύ από το κόσμο,πετυχαίνοντας 20 γκόλ, οδήγησε την Ρόμα στη κορυφή του
ιταλικού πρωταθλήματος μετά από 19 χρόνια.

Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη, καθώς αδυνατούσε να βρεί θέση στην 11άδα.
Αφού αρχικά παραχωρήθηκε δανεικός στην Inter(2 γκολ),κατέληξε στο Κατάρ και την Al-Arabi όπου άν και σε μεγάλη ηλικία
πλέον φρόντισε να δείξει τη κλάση του σκοράροντας 25 γκολ σε 18 εμφανίσεις.

Το 2005 ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση και έμεινε γνωστός σε πολλούς σαν ένας απο τους καλύτερους
επιθετικούς της δεκαετίας του 90'. Με την εθνική ομάδα της Αργεντινής έχει γράψει τη δική του ιστορία αφού είναι ο πρώτος
σκόρερ της με 56 γκολ σε 78 εμφανίσεις και συμμετοχές σε 3 Μουντιάλ, αυτά των 94,98 και 2002. Στα 11 χρόνια που έπαιξε
στη Φλωρεντία αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας με 168 γκολ σε 269 μάτς. (Από το "Fiorentina.gr")

Όποιος δεν τον έχει δει να παίζει, και κυρίως να σκοράρει και μετά να πανηγυρίζει.... ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΜΠΑΛΑ!

Tο ταξίδι έχει σημασία ,όχι ο προορισμός .

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν’ ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
Κωνσταντίνος Καβάφης


Σ αυτές  τις άσχημες για τον τόπο μας ώρες, όταν όλες οι αξίες και οι κατακτήσεις των εργαζομένων του λαού μας έχουν καταπατηθεί. Όταν στην πόλη μας μετράμε κάθε μέρα κάποιες δεκάδες συσσίτια, όταν  τα καταστήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο και αυτά που μένουν ανοιχτά ακόμη , αναρωτιούνται γιατί , όταν η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο , όταν υπάρχουν σπίτια με παιδιά που υποσιτίζονται ,που έχουν μερική ή καθόλου θέρμανση, όταν είναι αμφίβολο για πόσο καιρό  ακόμη θα έχουν θέρμανση τα σχολεία της πόλης μας , εμείς ασχολούμαστε ώρες  ατέλειωτες  με ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.  Με ένα παιχνίδι.
 Διευκρινίζω κάποια πράγματα και ξανά δε θα ασχοληθώ μ αυτό.

Μένω στο σχόλιο του Αβραάμ. Τι παράδειγμα θα δώσουμε στα νέα παιδιά των ομάδων μας. Γιατί αυτές οι ύβρεις; Γιατί πρέπει να κερδίζεις ένα παιχνίδι με οποιοδήποτε  τρόπο; Σκεφτείτε λίγο όλα τα παιδιά που παίζετε σε κάποια ομάδα, τι έχει περισσότερη σημασία για σας. Είναι ή κάνω λάθος η συμμετοχή σας στην ενδεκάδα; Σημασία δεν έχει να παίξετε μπάλα ; Επομένως σκοπός , όπως έλεγε και ο ποιητής, δεν είναι ο προορισμός αλλά το ταξίδι.
 Να μπαίνετε στο γήπεδο να παίζετε μπάλα , να το ευχαριστιέστε και ο καλύτερος ας κερδίζει.

Επιτέλους κλείστε τα αυτιά σας στα σχόλια της κερκίδας. Αν μέσα στον αγωνιστικό χώρο δεν δώσουμε το παράδειγμα αυτοί εκεί απ έξω δεν πρόκειται  ν αλλάξουν και θα έρχονται στο γήπεδο μόνο για να εκτονώνονται.

Στο προηγούμενο παιχνίδι έγινε ένα ατύχημα. Κατηγορήθηκε για σκοπιμότητα το παιδί που είχε εμπλακεί. Αν όντως ήταν έτσι τα πράγματα , αν όντως σημάδευε το πόδι του αντιπάλου του ,δεν θα είχε χτυπήσει και το δικό του καλάμι. Κι αυτός πήγε στο νοσοκομείο με πρησμένο πόδι. Κανένας δεν χάρηκε για αυτό το ατύχημα και σας παρακαλώ μην είστε άδικοι με την κατανομή ευθυνών. Ψάξτε λίγο την ώρα του ατυχήματος  και όταν όλοι ήταν πάνω απ το παιδί, ποιος έκανε πλάκα με την κερκίδα και δεν πήγε καν να δει τι είχε γίνει.

Ναι εμείς μέσα σ αυτή την ομάδα θα μιλάμε για αθλητικό πολιτισμό ,όσο μπορούμε και αυτό προσπαθούμε να περάσουμε στους παίκτες μας. Είναι δύσκολο αλλά τουλάχιστον προσπαθούμε. ( και σας παρακαλώ μην παρερμηνεύεται αυτά που γράφουμε κανένας δεν μίλησε αρνητικά για τον πολιτισμό των ποντίων ,και πως θα μπορούσε άλλωστε, απεναντίας  ακριβώς το αντίθετο αναφέρει το σχόλιο  , ότι κανένας από τους προγόνους σας δεν σας κληρονόμησε τέτοιο πολιτισμό ,και αναφέρομαι στις ύβρεις.)
 Ναι και στο γήπεδο το δικό μας θέλουμε να πηγαίνουμε και θα πηγαίνουμε χωρίς ν ακούμε ύβρεις.

Τον Τάσο τον ξέρω πολύ καλά γι αυτό και εξεπλάγην για την βρισιά .Κανένας δεν τον κατηγόρησε  για τίποτα άλλο μόνο για  τη βρισιά που αυτός δεν έπρεπε να την κάνει λόγω κοινωνικής και επαγγελματικής  θέσης. Ήταν λάθος.
Η επαγγελματική μας ιδιότητα δεν εξαλείφεται όταν αποκτάμε  την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή .
Ούτε ο ποδοσφαιριστής μπορεί να λέει ότι του κατέβει.

Επιτέλους σταματήστε αυτό το σας πόνεσε η ήττα που το επαναλαμβάνεται συνέχεα. Μην κρίνεται εξ ιδίων τα αλλότρια. Εμείς έχουμε μάθει φέτος να χάνουμε και αν το θέλετε δεν μας πειράζει γιατί έτσι μας κάνει ομάδα. Άλλωστε δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε ούτε την άνοδο ούτε τον υποβιβασμό. Αγώνες θέλουμε φέτος.

 Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με το facebook , και ούτε πρόκειται να το κάνω , αλλά είναι λυπηρό 15χρονα να γράφουν για κάποιον μεγαλύτερο τέτοια πράγματα.

 Για όλους εμάς που έχουμε κάποια ηλικία και ασχολούμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με το ποδόσφαιρο πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί γιατί έχουμε να κάνουμε με μικρά παιδιά και έφηβους .Πρέπει να προσέχουμε τη συμπεριφορά μας, το τι λέμε και κάνουμε  , να καθοδηγούμε και να δίνουμε στόχο , ελπίδα , αγωνιστικότητα , παιδεία.

Το ποδόσφαιρο είναι ένας χώρος σαν μια μικρή κοινωνία με όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που την χαρακτηρίζουν.
Σε όλα θέλουμε να είμαστε Ευρωπαίοι. Ναι στην ΕΕ ναι στο Ευρώ , ναι στο Μάαστριχ , γιατί όχι ρε παιδιά να μην είμαστε ευρωπαίοι και στο ποδόσφαιρο;  Έτσι κάνουν οι ευρωπαίοι  όταν πηγαίνουν στο γήπεδο ; Περνάει βέβαια  κι αυτό την κρίση του. Έχει τις παθογένειες του και τις σκοπιμότητες του.
Μετά από τριάντα τόσα χρόνια καταλάβαμε σαν χώρα ότι πρέπει ν αλλάξουμε νοοτροπία. Δεν είναι η ώρα να γίνει αυτό και στο ποδόσφαιρο; Καταλάβαμε αλήθεια ;

 Είδα το σχόλιο κάποιου προπονητή από τη Βέροια ,έχουμε  τις ίδιες απόψεις .
Δεν είμαστε μόνοι ,είμαστε στη αρχή. Αύριο θα έρθουν και άλλοι και κάποια στιγμή ελπίζω να έρχονται και μικρά παιδιά στο γήπεδο, και να μην ακούνε αυτά που λέγονται τώρα.

Εμείς μέσα απ αυτό το blog θα αναδεικνύουμε αυτές τις αξίες και θα καταδικάζουμε τα κακώς κείμενα. Δεν θα δεχόμαστε ποτέ φράσεις σαν ‘αυτό είναι το ποδόσφαιρο’ ή ΄ έτσι είναι το ποδόσφαιρο αλλά έτσι  ΄ πρέπει να είναι το ποδόσφαιρο ‘.
Ελάτε μαζί μας , και αναφέρομαι στις διοικήσεις των ομάδων, ν αλλάξουμε το τοπίο. Αφήστε πίσω την λεκτική και σωματική βία ,αφήστε πίσω τον φασισμό των γηπέδων .
 Ας κάνουμε μια καινούργια αρχή χωρίς σκοπιμότητες και ας παίζουμε όχι μόνο για την νίκη αλλά και για το ποδόσφαιρο.
Και μην ξεχνάτε το ταξίδι έχει σημασία και όχι  ο προορισμός .

ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.

Στο σύλλογο συνδρόμου Down Ελλάδας προσέφερε ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης το ποσό (πριμ) που έλαβε από το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», για την πορεία της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στο Euro 2012. Ο διεθνής άσσος του ΠΑΟΚ έβγαλε φωτογραφίες με τα παιδιά που πάσχουν από την ασθένεια και μοίρασε πολλά αυτόγραφα, προσφέροντάς τους μεγάλη χαρά.

Από το σύλλογο εκδόθηκε η ακόλουθη ευχαριστήρια ανακοίνωση:

«Ως σύλλογος συνδρόμου Down Ελλάδος θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε από καρδιάς τον κ. Δημήτρη Σαλπιγγίδη για την ευγενική του μεσολάβηση ώστε να λάβουμε δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, δείχνοντας πως έμπρακτα βρίσκεται στο πλευρό των ατόμων με αναπηρία. Επίσης θέλουμε να τον ευχαριστήσουμε για την παρουσία του στο Χριστουγεννιάτικο παζάρι μας, όπου ενημερώθηκε για τις δραστηριότητες του συλλόγου μας και φωτογραφήθηκε με τα παιδιά μας».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΣΧΟΛΙΑ!

Ευχαριστώ πολύ παιδιά, μόλις δώσατε δίκιο στο άρθρο του Blog. Το πώς χάσαμε το παιχνίδι το ξέρω πάρα πολύ καλά. Το πώς κέρδισε το παιχνίδι ο κύριος και ο βοηθός του στον πάγκο της αντίπαλης ομάδας δεν θα το μάθει ποτέ... Ευχαριστώ για τα "όμορφα λόγια" και σχόλια που κάνατε στον τοίχο του "Κύριου" Μποζίνη, σε μία πραγματική κυρία που, ξέρω ότι πάντα κρατάει μία αξιοπρεπή στάση ζωής και πάντα γράφει αυτό που πιστεύει κι αυτό που βλέπει. Ευχαριστώ πολύ, ο προπονητής της ομάδας του Ολυμπιακού Νάουσας, Γιώργος Δασκαλάκης.
Ευχαριστώ τα παιδιά μου στην ομάδα μας, ευχαριστώ τον πρόεδρο και την διοίκηση της ομάδας και είμαι ευτυχής που συνεργάζομαι φέτος με έναν άνθρωπο διαφορετικό από όλους σας, με άποψη στο ποδόσφαιρο που θα την ζήλευαν πολύ. Με έναν χαρακτήρα ακέραιο και ηθικό, που πάνω απ' όλα βάζει την ανιδιοτέλεια και μετά ξέρει και μιλάει... τον Χρήστο Βουδούρη. Το παρακάτω άρθρο είναι δικό του, σας παρακαλώ να το ξαναδιαβάσετε... Ο τίτλος του είναι "Υπάρχει Χρυσή Αυγή στο ποδόσφαιρο?". Αν ψάξετε λίγο στο Blog θα το βρείτε...

http://olympiakosnaousas.blogspot.gr/2012/11/blog-post_7374.html
`

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΝΑΟΥΣΑΣ-ΡΟΔΟΧΩΡΙ 2-3

Λογικά, θα ξεκινούσα απόψε με κάτι σαν "Το Ροδοχώρι πήρε το παιχνίδι.." όχι... "Υποτονικός ο Ολυμπιακός έχασε το ματς".. όχι... "Τρία αμφισβητούμενα πέναλτι έκριναν τον αγώνα...".. όχι... "Ο διαιτητής έχασε την μπάλα στο σημερινό παιχνίδι..." όχι... Όπως καταλαβαίνετε τίποτα από αυτά δεν ταιριάζει στο επίπεδο του σημερινού παιχνιδιού. Και το αποφάσισα. Απόψε, δεν έχει περιγραφή. Και δεν έχει περιγραφή γιατί δεν υπήρξε τίποτα καλό να περιγράψω. Κανένα επίπεδο να ασχοληθώ. Και κανένας χαρακτήρας να πατήσω πάνω του για να δώσω άλλοθι στην φιλοξενούμενη ομάδα και να πω πως άξιζε τον κόπο μας. 

Επίσης, δεν θα ασχοληθώ ούτε με τον διαιτητή. Και ο λόγος είναι απλός. Δεν μας ενδιαφέρει κανένας διαιτητής που δεν ξέρει να ανταποκρίνεται στο έργο για το οποίο πληρώνεται. Ο συγκεκριμένος διαιτητής, εκτός του ότι φοβήθηκε τους "μάγκες", προσπαθώντας να ισορροπήσει το παιχνίδι μετά, έχασε... τη μπάλα.  Εκεί στην ΕΠΣ Ημαθίας... υπάρχετε? Τα βλέπετε? Τα συζητάτε? Τα αναγνωρίζετε? Το κατανοείτε το επίπεδο? Αλλάξτε επιτέλους την νοοτροπία σας και βάλτε στους πάγκους ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΜΕ ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ, που γνωρίζουν πώς να συμπεριφέρονται, πώς να μεγαλώνουν ηθικά τους παίκτες τους και πώς να συμπεριφέρονται κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Και πετάξτε έξω, δήθεν προπονητές, χωρίς γνώσεις, χωρίς διπλώματα, χωρίς ουσία, που το μόνο που κάνουν είναι να χαλάνε ένα παιχνίδι από την αρχή του, και να καταστρέφουν παίκτες και παιδιά που θέλουν να αθληθούν, μαθαίνοντας τους να είναι οι χειρότεροι και όχι οι καλύτεροι!  Αγωνιστήκαμε με τόσες ομάδες φέτος. Υπήρχαν χωριά που είχαν κακή ιστορία στη συμπεριφορά τους, το ομολογώ. Και είδα αλλαγή πλεύσης εδώ και δύο χρόνια. Έφτασαν σε ένα επίπεδο ποδοσφαίρου που θα το ζήλευαν πολλοί. Τους οφείλαμε τα συγχαρητήριά μας και το κάναμε. Κι ας χάσαμε. Λυπάμαι, αλλά σήμερα είναι αδύνατον. Και έψαξα πολύ. Πραγματικά λυπάμαι... Η μοναδική φωτογραφία του σημερινού αγώνα (δεν πρόκειται να κάνω διαφήμιση σε κανέναν που δεν το αξίζει, και δεν θα υπάρξουν άλλες), είναι προσεκτικά διαλεγμένη. Είναι τα δικά μας παιδιά. Και θα μιλήσω μόνο γι' αυτά σήμερα. Που ενώ έπαιξαν μπάλα με πάθος, έχασαν το παιχνίδι, και ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΠΑΡΕΚΤΡΑΠΗΚΕ. Κοιτούσαν τους φιλοξενούμενους να βρίζουν, να φωνάζουν, να τρέχουν ως υποανάπτυκτοι στην κερκίδα να παίξουν ξύλο, έναν διαιτητή να μην μπορεί να κοντρολάρει το παιχνίδι και αυτό που έκαναν, εκτός από το να κουνάνε τα κεφάλια αποδοκιμαστικά και να ρεζιλεύουν μ' αυτόν τον τρόπο τον αντίπαλο, είναι να παίζουν μπάλα μέχρι το τελευταίο λεπτό. Κι ας έχασαν το ματς. ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ. ΠΟΛΛΑ. Και προσωπικά, τους ευχαριστώ πολύ, γιατί μου έδωσαν την ευκαιρία να μπορώ να γράψω απόψε και να μην έχω καμιά ενοχή ή κανέναν ενδοιασμό, και χωρίς να έχω μια δεύτερη σκέψη στο κεφάλι νομίζοντας πως κάτι δεν κάναμε καλά κι εμείς, και μου έδωσαν την ελευθερία να μπορώ να κρίνω, μιας και η δική μας ομάδα στάθηκε στο ύψος της.  Κι έρχομαι να αναρωτηθώ κάτι, που το σκέφτομαι από το πρωί... Αν τυχόν και γινόταν αυτά τα πράγματα στο Ροδοχώρι κι εμείς προκαλούσαμε μ' αυτόν τον τρόπο την έδρα τους, ΘΑ ΦΕΥΓΑΜΕ ΑΠΟ ΚΕΙ????? Αφήνω εσάς να απαντήσετε... Τέλος, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ από όλους μας στον προπονητή της ομάδας, που έδειξε ψυχραιμία και φώναζε στους παίκτες του μέχρι το τέλος πώς να παίξουν και όχι πώς να δείρουν. Και η "συγνώμη" μετά το παιχνίδι στους ποδοσφαιριστές του για την στιγμή που παρεκτράπηκε έστω και λίγο γιατί "άνθρωπος είμαι κι εγώ και κάποια στιγμή χάνω την ψυχραιμία μου", δείχνει τον χαρακτήρα του...
Εμείς, ΑΝ μείνουμε σ' αυτήν την κατηγορία θα μείνουμε χωρίς να πληρώσουμε παιχνίδια, χωρίς να ζητήσουμε χάρες και χωρίς να βρίσουμε κανέναν!!!! Αυτός ήταν από την αρχή ο σκοπός μας, και δεν θα αλλάξουμε τώρα που δυσκολεύουν τα πράγματα. Σε όποιον δεν αρέσει αυτή η τακτική ας μην ξαναρθεί να μας δει... Το Ροδοχώρι κέρδισε λοιπόν, το ποδόσφαιρο έχασε. Συγχαρητήρια. 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΥΘΥΜΗ!!!

Η Διοίκηση, οι παίκτες, και οι φίλοι του Ολυμπιακού Νάουσας, εύχονται χρόνια πολλά, σε ένα ξεχωριστό ταλέντο της ομάδας, τον παίκτη Ευθύμη Ιωακειμίδη, για την σημερινή ονομαστική του εορτή.

Χρόνια πολλά Ευθύμη! Γερός και δυνατός!

ΑΒΡΑΑΜ ΚΟΚΚΟΦΕΙΑΔΗΣ: Ο ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ

Είναι ήρεμος. Δεν ξεφεύγει σχεδόν ποτέ. Δεν γκρινιάζει σχεδόν ποτέ. Δεν φωνάζει σχεδόν ποτέ. Δεν βρίζει ποτέ. Είναι εκεί, ανά πάσα στιγμή, να κόψει την μπάλα όταν όλοι είμαστε σίγουροι πως έχει περάσει. Ε, λοιπόν,ΔΕΝ έχει περάσει. Γιατί υπάρχει αυτός. Δεν έχει λείψει από αγώνα. Δεν έχει λείψει από προπόνηση. Διατελεί χρέη βοηθού προπονητή όταν χρειάζεται. Και χρειάζεται συχνά. Τον γνώρισα φέτος. Άκουγα γι' αυτόν. Για το καλοπροαίρετο της συμπεριφοράς του. Για την ηρεμία του στο παιχνίδι. Για το ταλέντο του. Για το ακέραιο του χαρακτήρα του. Όταν τον συνάντησα τα υποψιάστηκα. Μετά, εγώ σιγουρεύτηκα κι όλοι όσοι μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια επιβεβαιώθηκαν.

Ο Αβραάμ, είναι ο έμπειρος, πολύτιμος παίχτης που χρειάζεται μια ομάδα με νέα παιδιά. Είναι αυτό που λέμε "δάσκαλος". Και το κατέχει με την αξία του.

Αμυντικός παίκτης, το μυαλό του μέσα στον αγώνα δεν ξεφεύγει ποτέ. Προσέχει πολύ, είναι ψύχραιμος και ήρεμος παίχτης. Δεν έχει χτυπήσει άνθρωπο μέσα στο παιχνίδι, ούτε άθελά του. Βοηθάει τα νέα παιδιά, συμβουλεύει, προτρέπει και επικροτεί.

Η συνέπεια που τον κατέχει μερικές φορές με αφήνει άφωνη. 

Τελικά, ο Αβραάμ, είναι πολύτιμος για την ομάδα για δύο λόγους. Αγωνιστικά κατά πρώτον και ως χαρακτήρας προς μίμηση κατά δεύτερον και σημαντικότερον... 

Η ομάδα τον χρειάζεται στο μέγιστο βαθμό. Χρειάζεται την πολύτιμη προσφορά του. Και την έχει. 

Σε λίγους μήνες θα γίνει μπαμπάς, μιας και με την σύζυγό του περιμένουν το πρώτο τους παιδί. Εμείς τους ευχόμαστε, με το καλό η άφιξη του νέου μέλους της οικογένειάς τους! 

Με τους συμπαίκτες του Σάκη Λιακόπουλο και Στέργιο Μπλιάτκα. Δεν είναι τυχαίο πως τον συμπαθούν όλοι...

Στον Αγιασμό. Η πίστη του στο Θεό είναι αδιαπραγμάτευτη.

Επι τω έργω. Τώρα παίζουμε μπάλα, δεν αστειευόμαστε ε?

Στην προπόνηση. Την οποία παίρνει σοβαρά.

Σε στιγμές χαλάρωσης...  Τότε, που το χιούμορ του ανθίζει!

Με τον Μίλτο Χατζηγεωργίου. Οι συμβουλές πάνε κι έρχονται σε όλους... Και πιάνουν τόπο.

Όταν δύο έμπειροι παίκτες αγκαλιάζουν τον Άγγελο που μόλις σκόραρε, σημαίνει πως δεν υπάρχει κανένα χάσμα σ' αυτήν την ομάδα. Ο Αβραάμ, είναι αγαπητός σε όλους.