Ενημέρωση

ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΝΑΟΥΣΑΣ, ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΛΕΙΤΕ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 6936231736 (ΠΑΣΧΟΥΛΑ ΜΑΡΙΑ)

Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

Καληνύχτα δικέ μου….

Πριν λίγα χρόνια, σε μια ημερίδα, ο προπονητής Στέφανος Γαϊτάνος, είχε αναφερθεί στη σημασία του σχολείου στο ποδόσφαιρο, και συγκεκριμένα, πως υποχρέωνε τους ποδοσφαιριστές του, σε κάθε αποστολή να παίρνουν και να διαβάζουν ένα βιβλίο.
Αυτό θεωρήθηκε, τότε , από αρκετούς, υπερβολικό και μάλλον άσχετο με το ποδόσφαιρο.
Στη συνέχεια, η συνεργασία μας με την Arsenal, επιβεβαίωσε τον κο  Γαϊτάνο και με το παραπάνω, αφού απαραίτητη προϋπόθεση για την εξέλιξη ενός ποδοσφαιριστή , είναι και η πορεία του στο σχολείο. Πράγμα που και πάλι αμφισβητείται από τους παραδοσιακούς προπονητές.
Το μοντέρνο ποδόσφαιρο όμως, δεν έχει καμία σχέση με το ποδόσφαιρο εκείνο, είκοσι ή τριάντα χρόνια πριν. Είναι ένα εγκεφαλικό πλέον άθλημα , που δεν βασίζεται μόνο στην δύναμη, την τεχνική και την ταχύτητα, αλλά και στην οξυδέρκεια , στην αντίληψη, στην ευστροφία, την λεπτομέρεια  και την πολύ δουλειά.
Πολλές φορές προσπαθήσαμε να μεταδώσουμε όλα τα παραπάνω στα παιδιά της ακαδημίας, λέγοντας για το διάβασμα στο σχολείο, για την ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων, για καλούς βαθμούς, για εκμάθηση αγγλικών. Η αποτυχία ήταν πλήρης. Αρνούνταν πεισματικά να ασχοληθούν με οτιδήποτε ,πλην του ποδοσφαίρου. «Τα μαθήματα του σχολείου, είναι για τους βλάκες και τα αγγλικά χαμένος χρόνος, ας μάθουν οι Άγγλοι ελληνικά», ήταν μερικές από τις απόψεις τους.
Ο Tom McDonell είναι ένας μελλοντικός προπονητής ποδοσφαίρου, εκπαιδευόμενος από την Arsenal. Μετράει ήδη τρία χρόνια εκπαίδευσης και για να συνεχίσει στο δεύτερο στάδιο της εκπαίδευσης του πρέπει να κάνει την πρακτική του εξάσκηση στις ακαδημίες του δικτύου της ομάδας, σε όλο τον κόσμο. Έτσι την προηγούμενη εβδομάδα βρέθηκε στην ακαδημία μας.
Ο Tom είναι μόλις είκοσι ετών και όπως σε κάθε παιδί της ηλικίας του, οι γονείς του ανησυχούσαν, για το που θα πάει, με ποιους θα είναι, αν θα περνάει καλά… Έτσι η επικοινωνία με τους ανθρώπους της Arsenal, ήταν καθημερινή, μεταξύ της οικογένειας και της ακαδημίας μας.
Ο χαρακτήρας του και η κοντινή ηλικία με τους δύο προπονητές της ακαδημίας μας, έσπασε τον πάγο και δημιούργησε μια φιλική σχέση με όλους αλλά περισσότερο με τα παιδιά.
Το ξέρω, κάποιοι θα πούνε… προπονητής είκοσι χρονών …. και θα τον αμφισβητήσουν, όμως δεν πρέπει να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος.
Ο Tom εκπαιδεύεται τρία χρόνια, κι έχει εμπειρίες πολύ μεγαλύτερες από πολλούς προπονητές στην Ελλάδα. Η εκπαίδευση του, έχει να κάνει ασφαλώς με την προπόνηση στις ακαδημίες και προφανώς για τους Άγγλους, τα τρία χρόνια είναι πολύ λίγα για να προπονεί κάποιος μικρά παιδιά, σε αντίθεση με την ελληνική πραγματικότητα, που δέκα μέρες είναι αρκετές για να χρήσουν κάποιον προπονητή και μερικά χρόνια στα γήπεδα σαν ποδοσφαιριστής, να του δώσουν και την κατάλληλη εμπειρία.
Ο Tom κέρδισε κατευθείαν τα παιδιά. Τον ένιωσαν δικό τους. Εκτελούσαν αμέσως τις ασκήσεις και προσπαθούσαν να ξεπεράσουν το πρόβλημα τις επικοινωνίας, της γλώσσας.
Ζητούσαν συνεχώς να τους επιβραβεύει για την ορθότητα της εκτέλεσης των ασκήσεων και ένιωθαν ωραία, αλλά παράξενα που το έκανε σε μια άλλη γλώσσα. Μετά το τέλος της προπόνησης, του κάνανε μάθημα ελληνικών, τα βασικά….. καλημέρα, καλησπέρα… κλπ.
Η Παρασκευή ήταν η δύσκολη μέρα, που ανακοινώθηκε η αναχώρηση του Tom για την Κρήτη. Στεναχωρήθηκαν πολύ, φωτογραφήθηκαν μαζί του, αντάλλαξαν τις τελευταίες λέξεις και χαιρετήθηκαν. Το ίδιο βράδυ ήρθαν τα πρώτα μηνύματα. «θέλουμε να μάθουμε αγγλικά, πως θα μιλάμε με τον Tom στο Facebook, πως θα συνεννοούμαστε και με τους άλλους άγγλους προπονητές που θα έρθουν ?»
Ο κύβος ερρίφθη !  Ότι δεν καταφέραμε εμείς με τα λόγια, το κατάφερε ο Tom με τον χαρακτήρα του, σε λίγες μέρες. Κάποιοι πείσθηκαν για την ανάγκη εκμάθησης των αγγλικών και φαίνεται πως θα το τηρήσουν.
Η διαφορετικότητα της κουλτούρας μας, οι διατροφικές συνήθειες και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε εμείς το ποδόσφαιρο, ήταν ένα σχολείο για όλους. Ο Tom άρχισε να μαθαίνει τους Έλληνες, τα παιδιά τους Άγγλους, εμείς το αγγλικό ποδόσφαιρο και οTom την ελληνική αντίληψη γι αυτό. Η συνέχεια θα δείξει …
Αποκορύφωση όλης αυτής της επίσκεψης, ήταν η τελευταία αποχαιρετιστήρια χειραψία, το ίδιο βράδυ. Ο μαθητής των παιδιών Tom, με σχεδόν τέλεια ελληνικά, με χαιρέτησε λέγοντας το επικό…. «καληνύχτα δικέ μου ….»
Καληνύχτα Tom, να είσαι καλά όπου κι αν είσαι.
Χρήστος Βουδούρης

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...