ΕΥΘΥΜΗΣ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗΣ: ΜΕ ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ!

Έτοιμος για το φάουλ. Είπαμε, το χει. 

Εδώ κι αν μου είναι δύσκολο να είμαι αντικειμενική. Θα με συγχωρήσετε. Δεν έχετε και άλλη επιλογή. Αδυναμίες.

Κέντρο λοιπόν. Ο Ευθύμης ήταν και είναι ταλέντο. Ξεχώρισε από μικρός. Ήξερε να παίζει μπάλα. Έμφυτο.  Ήταν αυτό που λέμε... κλασικό ταλέντο ποδοσφαίρου. Αριστεροπόδαρος με καθαρό αριστερό σουτ, που έστελνε την μπάλα στο γάμα της εστίας πριν καλά καλά το καταλάβεις. Τον έβλεπες να έχει την μπάλα στα πόδια του και τον θαύμαζες. Και αυτό δεν χρειάζεται να το πω εγώ, όσοι τον γνωρίζουν από  παιδί το ξέρουν.

Μεσοεπιθετικός, κέντρο, αριστερά, όπου θέλεις. Το δεκάρι το φοράει και το τιμάει.  Το ‘χει. Γενικώς το έχει.

Χαρακτήρας? Ειλικρίνεια που σπάει κόκαλα.  Λογικός. Πανέξυπνος. Χαλαρός και ήρεμος. Καθόλου ενθουσιώδης και παρορμητικός. Δεν νευριάζει εύκολα. Δεν παραπονιέται εύκολα. Λιγομίλητος και σταθερός. Ευαίσθητος κι ας μην του φαίνεται.  Κάνει τη δουλειά του μέσα στο γήπεδο και την κάνει υπέροχα!

Τον έζησα χρόνια. Το λάτρευε το ποδόσφαιρο. Ακόμα το λατρεύει. Αν είχε την ευχέρεια να παίζει σε καθημερινή βάση, για το γούστο του, θα το έκανε. Δεν τον αφήνουν οι σπουδές. Φοιτητής γαρ... Ανεβαίνει στη Νάουσα μόνο και μόνο για τον αγώνα.

Το ότι τον θαυμάζουν από τις κερκίδες δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ξέρει να ξεχωρίζει και ξέρει και ακριβώς πότε και πώς να το κάνει.

Δεν χρειάζεται να μακρηγορήσω, γιατί  θα γράφω μέρες. Ο Ευθύμης έχει αποδείξει τι είναι. Και σαν αθλητής και σαν άνθρωπος. Εμείς χρειαζόμαστε και τις δυο του πλευρές αυτή τη στιγμή. Και τις έχουμε. Και επειδή γνωρίζουμε πως ο μόνος λόγος που βοηθάει είναι γιατί εκτιμάει τον προπονητή του, του οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Το ξέρει.

Ο Ευθύμης για μας ήταν, είναι και θα είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της ομάδας.

Χρόνια μαζί στην Ακαδημία, γνωρίζονται από μικρά παιδιά. Με τον συναθλητή του και φίλο του Χρήστο  Σακελάρη.

Στην προθέρμανση.

Η μπάλα στα πόδια του. Πού αλλού θα μπορούσε να είναι?

Ιωακειμίδης, Μπλιάτκας, Μήτσικας. Άντε, βγάλε άκρη και διάλεξε αν μπορείς!...

ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ

Ο όμιλος του Ολυμπιακού Νάουσας και η ακαδημία του Ολυμπιακού, θα κόψει την καθιερωμένη Βασιλόπιτα, την Παρασκευή 1/2/13, στις 8.00 το βράδυ, στο στέκι Νεολαίας. Παρακαλούμε τους αθλητές, τους γονείς, τη διοίκηση, και τους προπονητές να παρευρεθούν στο χώρο λίγο πριν τις οχτώ. 

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΑΤΖΗΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΚΑΡΙΑ (1)

O Αργύρης. Ιδρώσαμε για να τον αποκτήσουμε είναι η αλήθεια. Κοντέψαμε να αρχίσουμε προετοιμασία χωρίς... τερματοφύλακα. Ευτυχώς, τα καταφέραμε.

Η ικανότητές του σε σχέση με την ηλικία του, δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση. Όσα χρόνια του λείπουν για να τον πει κάποιος έμπειρο, τόση η αγωνιστική αξία του. Είναι εκεί σε κάθε δύσκολη στιγμή για να σου αποδείξει μια και καλή πως η μπάλα δεν θα περάσει την γραμμή του τέρματος με κανέναν τρόπο!

Παίρνοντας όλο και περισσότερα παιχνίδια, αυτό που κάνει είναι να μας εκπλήσσει συνέχεια. Τα «μπράβο» από τη κερκίδα διαδέχονται το ένα το άλλο, κατά τη διάρκεια του αγώνα και αυτός τα αξίζει όλα.

Χαρακτήρας.... καθαρός, με άποψη και ειλικρίνεια. Παιδί από ποδοσφαιρική οικογένεια, δεν ικανοποιείται απλά, προσπαθεί για περισσότερα. Δύσκολα και απαιτητικά.

Συγκαταβατικός, ήρεμος, χαλαρός, το μόνο που θα τον στραβώσει είναι..... αν δεν βρει ζεστό νερό για μπάνιο στα αποδυτήρια!

Πρόθυμος να βοηθήσει σε όλα, από το να κουβαλάει τις μπάλες, μέχρι να κουβαλήσει και την τσάντα μου...

Τον εκτιμώ τον Αργύρη και δεν το κάνω ψεύτικα. Το κάνω γιατί το δικαιούται. Και τον ευχαριστούμε όλοι μαζί που τελευταία στιγμή μπορέσαμε και θωρακίσαμε τα δοκάρια με αυτόν.

Ο Αργύρης δεν είναι χρειαζούμενος. Είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ.

Με τον προπονητή τερματοφυλάκων Αντώνη Πολύζο, και τους συναθλητές του τερματοφύλακες Νίκο Ράντζιο και  Σταύρο Τσιάκο.

Προπόνηση: Έτοιμος.... 

Στον αέρα!!!

Στη θέση του, να διαφυλάττει το τέρμα.

Χαλαρά στο γραφείο....

Η μοναξιά του τερματοφύλακα....

ΘΛΑΣΕΙΣ ΜΥΩΝ

Κακώσεις των Μυών(Θλάσεις)

Η κάκωση των μυών είναι μία πολύ συχνή και παρεξηγημένη κάκωση, γιατί δεν υποπίπτει στην αντίληψη του αθλητή (αφού μπορεί να περπατά και να κινείται χωρίς ενοχλήσεις) παρά μόνο αν είναι υψηλού βαθμού. Συχνά, στις κακώσεις αυτές δε δίνεται ιδιαίτερη σημασία από τους αθλητές, με φυσικό επόμενο να μην αντιμετωπίζονται, με αποτέλεσμα να υποτροπιάζουν αρκετές φορές αλλά και να χάνονται αρκετές ημέρες αθλητικής δραστηριότητας από αυτή την απουσία διάγνωσης και αντιμετώπισης.

Οι μύες αποτελούν περίπου το 40% του σωματικού μας βάρους και κατέχουν τα εξής τρία τμήματα:Τους τένοντες-έκφυση και κατάφυση-και τη γαστέρα. Η γαστέρα είναι το μέρος στο οποίο πραγματοποιείται η συστολή. Η συχνότητα μίας τέτοιας κάκωσης (θλάση) ανέρχεται περίπου σε ποσοστό 10%-20% των κακώσεων.

Ο τραυματισμός γίνεται είτε από άμεση πλήξη, είτε από απότομη και έντονη σύσπαση, είτε ακόμα και από απότομη και μεγάλη διάταση του μυός. Η θλάση (τράβηγμα των μυών) είναι ολική ή μερική. Όταν συμβεί η θλάση, δημιουργείται ένα αιμάτωμα στην περιοχή.

Έχει πολύ μεγάλη σημασία μόλις γίνει η κάκωση και όσο το δυνατόν γρηγορότερα, να προσπαθήσουμε να περιορίσουμε το αιμάτωμα που δημιουργείται και γενικότερα την αιμορραγία, τοποθετώντας πάγο και επιδένοντας την περιοχή. Οι παράγοντες, που παίζουν ρόλο στην προδιάθεση κάποιου αθλητή να πάθει μία μυϊκή κάκωση είναι:
Α. Το μη επαρκές ζέσταμα (δηλαδή, ζέσταμα χωρίς ένταση στο τρέξιμο και τις διατάσεις των μυών).
Β. Η ελλιπής εξάσκηση των μυών.
Γ. Να μην έχει ο μυς την ισχύ που απαιτείται.
Δ. Να είναι ατροφικός από κάποια παλιά κάκωση.
Ε. Να υποτροπιάζει, δηλαδή να κινδυνεύει να ξαναπάθει ζημιά εκεί που είχε συμβεί μια παλιά κάκωση.
Στ. Υπερκόπωση.
Z. Ο κρύος καιρός, που προδιαθέτει την αύξηση της συχνότητας των κακώσεων αυτών.
Κύριο σύμπτωμα των μυϊκών κακώσεων είναι ο πόνος, ο οποίος είναι οξύς σε κάθε σύσπαση του μυός και δημιουργείται από την ώρα που συμβαίνει η κάκωση. Αν υπάρχει μερική ρήξη υπάρχει πόνος αλλά ταυτόχρονα διατηρείται η κίνηση του μέλους. Αν όμως η ρήξη είναι ολική τότε δεν υπάρχει δυνατότητα κίνησης. Η ευαισθησία στην περιοχή και το πρήξιμο είναι άλλα δύο συχνά συμπτώματα.
Επίσης είναι δυνατόν, αν ψηλαφίσουμε το μυ στο σημείο της κάκωσης, να δούμε ένα βαθούλωμα. Μετά από ένα χρονικό διάστημα (περίπου 24 ώρες) από το κτύπημα, είναι πιθανό (στην περιοχή της κάκωσης ή λίγο κάτω από αυτήν) να εμφανιστεί μελανιά ή κάποια άλλη αλλαγή χρώματος. Το γεγονός αυτό σημαίνει εμφάνιση αιματώματος.
Τις πρώτες βοήθειες στην αντιμετώπιση των θλάσεων συνιστούν τα ψυχρά επιθέματα (τοποθέτηση παγοκύστης) και το τύλιγμα του συγκεκριμένου σημείου με έναν ελαστικό επίδεσμο. Aμεσο στόχο αποτελεί η διακοπή της αιμορραγίας. Αμέσως μετά, πρέπει να επισκεφτούμε τον ειδικό ιατρό για να αξιολογήσει το βαθμό της κάκωσης.
Η θεραπεία της θλάσης πραγματοποιείται συνήθως με την εξής διαδικασία: Μετά την πρόκληση της θλάσης, το επόμενο 24ωρο ή ακόμα και 48ωρο, τοποθετούμε κρύα επιθέματα για 15-30 λεπτά, κάθε δύο ώρες. Όταν περάσουν οι πρώτες δύο ημέρες, ανάλογα με το βαθμό της κάκωσης, ξεκινάει και η φυσιοθεραπευτική αντιμετώπιση, κυρίως με υπέρηχους. Το πιο σπουδαίο σημείο είναι, μετά την 5η περίπου ημέρα και εφόσον πρόκειται για μικρή θλάση, να ξεκινήσουμε διατατικές ασκήσεις, έτσι ώστε οι κολαγόνες ίνες, οι οποίες επουλώνουν την κάκωση, να κατευθυνθούν προς τη φορά των μυϊκών ινών.
Οι διατάσεις αυτές πρέπει να γίνονται στα όρια του πόνου και να μην είναι ούτε παθητικές, ούτε υπερβολικά πιεστικές για την περιοχή της θλάσης. Μετά από περίπου δύο-τρεις ημέρες (χρονικό διάστημα που εξαρτάται από το πόσο σοβαρή είναι η θλάση) και αφού έχουν προηγηθεί οι διατατικές ασκήσεις, ξεκινούν οι ασκήσεις ενδυνάμωσης του μυός. Όλες αυτές οι ενέργειες συνοδεύονται πάντα από παγοθεραπεία.
(Πηγή: Προπονητής Ποδοσφαίρου).

ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΗΣ!

Δεν θα μπορούσα να μην.... Ο "Βάσια" ήταν ότι καλύτερο πέρασε από αυτή τη χώρα στον ποδοσφαιρικό της τομέα. Ήταν αυτός που δίδαξε ποδόσφαιρο και συμπεριφορά μέσα στο γήπεδο. Ήταν "θρύλος"! Κέρδισε τον σεβασμό όλων των φιλάθλων ανεξαιρέτου ομάδας. Κέρδισε τους πάντες, παίζοντας απλά... ποδόσφαιρο!!! Κυρίες και κύριοι, ο "μαέστρος" του Ηρακλή και όλης της Ελλάδας....
Ξημερώματα Σαββάτου 22 Νοεμβρίου 1975. Για πρώτη φορά πατάει το πόδια του σε ελληνικό έδαφος, ο ποδοσφαιριστής που αναγνωρίστηκε από το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων, ανεξαρτήτως συλλογικής προτίμησης, ως μεγαλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε ποτέ στα γήπεδα της Ελλάδος: 

 

                                Ο Βασίλης Χατζηπαναγής.
Στις 2.00 το πρωί στο Σιδηροδρομικό Σταθμό Θεσσαλονίκης ακούστηκε για πρώτη φορά το: «Βασίλη καλωσόρισες»…

Ο Βασίλης Χατζηπαναγής, γόνος ελληνικής οικογένειας της -τότε- Σοβιετικής Ένωσης, κατέπληξε τους Έλληνες φιλάθλους με την απαράμιλλη τεχνική του, τις δεκαετίες του 70 και του 80. Οι φίλαθλοι μάλιστα, πολλές φορές, ανεξάρτητα με τη συλλογική τους προτίμηση, γέμιζαν τα γήπεδα ακόμη και σε σχετικά αδιάφορα εντός και εκτός έδρας παιχνίδια της ομάδας του, του Ηρακλή, μόνο και μόνο για να απολαύσουν τις περίτεχνες ενέργειές του.

Ο «Βάσια» (Βασίλης στα ρωσικά) «κέρδισε» το προσωνύμιο «Νουρέγιεφ», με το οποίο δημοσιογράφοι και φίλαθλοι εξήραν το βιρτουόζικο στιλ του. Χαρακτηρίστηκε (φυσικά καθ’ υπερβολήν) ως ο μοναδικός παίκτης στον κόσμο που μπορούσε να ντριπλάρει ακόμα και τον εαυτό του, ή που μπορούσε να ντριπλάρει και μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο.
Ο αδιαμφισβήτητα θεαματικότερος ποδοσφαιριστής που έχει αγωνιστεί ποτέ στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Ελλάδας αγωνίστηκε σχεδόν σε όλη την καριέρα του στον «Γηραιό» και αγαπήθηκε όσο λίγοι, όχι μόνο από τους φίλους του συλλόγου του. Ο Χατζηπαναγής ήταν ο μοναδικός ίσως Έλληνας ποδοσφαιριστής, που κέρδισε (επάξια) τον σεβασμό και τον θαυμασμό, ακόμα κι αυτών των «σκληροπυρηνικών» οπαδών των ελληνικών συλλόγων.

Ο Βασίλης Χατζηπαναγής γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1954 στην Τασκένδη της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν, από Έλληνες γονείς, οι οποίοι βρέθηκαν εκεί ως πολιτικοί πρόσφυγες. Πρωτόπαιξε ποδόσφαιρο στη Δυναμό Τασκένδης σε ηλικία δώδεκα ετών. Πέρασε από όλα τα τμήματα υποδομής του Συλλόγου (Παιδικό, Εφηβικό Α’, Εφηβικό Β’, Νεολαίας και Ανδρών). Πήρε μέρος ακόμη σε δύο Πανενωσιακά πρωταθλήματα Παίδων που διεξήχθησαν για την ανεύρεση ταλέντων. Φοίτησε για επτά μήνες στην Ποδοσφαιρική Σχολή Νεολαίας και με την έναρξη της ποδοσφαιρικής περιόδου του 1972 εντάχθηκε στο δυναμικό της Παχτακόρ Τασκένδης, η οποία ήταν η ομάδα των βαμβακοπαραγωγών και μια από τις πιο πλούσιες ομάδες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Οι υπεύθυνοι του συλλόγου διέκριναν αμέσως την «φλέβα χρυσού» που χτύπησαν, υπήρχε όμως ένα πρόβλημα. Για να παίξει ο 17χρονος Βασίλης Χατζηπαναγής στο πρωτάθλημα της Σοβιετικής Ένωσης, θα έπρεπε να λάβει πρώτα την σοβιετική υπηκοότητα. Έτσι, μετά από αρκετές πιέσεις, οι γονείς του Χατζηπαναγή, έδωσαν την έγκριση για την ικανοποίηση του αιτήματος. Ο Χατζηπαναγής αγωνίστηκε με τα χρώματα της Παχτακόρ μέχρι το 1975. Σε ηλικία λοιπόν, των 17 ετών έκανε το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα και σύντομα κλήθηκε και στην εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης κάτω των 19 ετών (Εθνική Ελπίδων). Με τα χρώματα της Εθνικής Ελπίδων αγωνίστηκε 10 φορές, με την Ολυμπιακή ομάδα καθώς και με την εθνική Ανδρών περισσότερο από 15 φορές και στις δύο). Μάλιστα, η ποδοσφαιρική ομάδα με το Βασίλη Χατζηπαναγή στη σύνθεσή της είχε προκριθεί στην τελική φάση, στην οποία θα αγωνιζόταν σίγουρα ο Βάσια, αν φυσικά δεν προτιμούσε την Ελλάδα και τον Ηρακλή! Κι αυτό, γιατί δεν χρειάστηκε μεγάλο διάστημα, ώστε να γίνει ευρέως γνωστό το ταλέντο του, ακόμα και στην Ελλάδα.

Έτσι, παρά τα επαινετικά λόγια του τότε προπονητή της Σοβιετικής Ένωσης, Κονσταντίν Μπέσκοφ, που είπε πως «το ποδοσφαιρικό επίπεδο του Χατζηπαναγή είναι κατά πολύ υψηλότερο, απ’ αυτό της Ελλάδος» κι ενώ είχε χαρακτηριστεί ο δεύτερος μεγαλύτερος παίκτης μετά τον Όλεγκ Μπλαχίν, αποχαιρετά την Σοβιετική Ένωση το 1975 και τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου φτάνει στην Ελλάδα και τον υποδέχεται ο τότε πρόεδρος του Ηρακλή, Νίκος Ατματζίδης. Η μεταγραφή του στον Ηρακλή πέρασε από χίλια κύματα μέχρι να τελειώσει οριστικά και ο Βάσια έδωσε το πρώτο του επίσημο παιχνίδι στις 7 Δεκεμβρίου 1975 στο γήπεδο της Βέροιας με αντίπαλο τον Ατρόμητο Αθηνών καθώς το Καυτατζόγλειο Στάδιο ήταν τιμωρημένο. Το γήπεδο ήταν ασφυκτικά γεμάτο καθώς όλοι θέλανε να δουν από κοντά το νέο τους είδωλο. Από εκείνη την μέρα σε όποιο γήπεδο και να αγωνιζόταν δεν έπεφτε καρφίτσα.

Στις 28 Μαρτίου 1976, στο Καυταντζόγλειο Στάδιο ο Βάσια σκοράρει για πρώτη φορά με τη φανέλα του Ηρακλή (στο 69′ με σουτ). Ο πρώτος τερματοφύλακας που μάζεψε τη μπάλα από τα δίχτυα του μετά από γκολ που πέτυχε ο Βασίλης Χατζηπαναγής ήταν ο Παναγιώτης Παντέλης. Στις 9 ιουνίου 1976 οδήγησε τον «Γηραιό» στην κατάκτηση του μοναδικού τίτλου στην ιστορία του, του κυπέλλου Ελλάδας, στον αλησμόνητο τελικό με τον Ολυμπιακό (4-4 το σκορ, 6-5 στα πέναλτι).
Όλοι οι λάτρεις του ποδοσφαίρου μικροί και μεγάλοι ανεξάρτητα το ποια ομάδα υποστήριζαν γέμιζαν κάθε γήπεδο για να δουν από κοντά τον «Θεό της μπάλλας», δημιουργήθηκαν Σύνδεσμοι Φίλων Βασίλη Χατζηπαναγή σχεδόν σε κάθε πόλη της Βόρειου Ελλάδας και όχι μόνο, ήταν μεγάλο επίτευγμα αυτό για τον Βάσια. Ο Χατζηπαναγής μάγευε και υπνώτιζε με τις περίτεχνες ενέργειές του, φιλάθλους και…αντιπάλους. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, όπως εκμυστηρεύεται ο ίδιος Χατζηπαναγής, που οι αντίπαλοί του τού ζητούσαν να μην τους κάνει… ντρίμπλα, ώστε να μην ρεζιλευτούν!
Από την πρώτη στιγμή, οι μεγάλες ομάδες της Αθήνας προσπάθησαν να αποκτήσουν τον μεσοεπιθετικό του Ηρακλή, ωστόσο οι αυστηροί κανονισμοί και οι ρήτρες που υπήρχαν στα τότε συμβόλαια των παικτών, δεν επέτρεπαν «σπάσιμό» τους. Επιπλέον, οι φίλοι της ομάδας δεν θα άφηναν το είδωλό τους να φύγει, τον άνθρωπο που τους χάρισε τόσες μοναδικές στιγμές ποδοσφαιρικής ευφυΐας. Στο εξωτερικό, η φήμη του εντυπωσιακού αυτού ποδοσφαιριστή είχε εξαπλωθεί. Ορισμένοι ξένοι σύλλογοι είχαν παρουσιαστεί να ενδιαφέρονται για την απόκτησή του, ωστόσο η μεγάλη μεταγραφή που δικαιούταν ο «Βάσια» δεν έγινε ποτέ. Παρά τις προτάσεις που υπήρχαν για την απόκτηση του Χατζηπαναγή, από μεγάλες ομάδες της Ευρώπης όπως η ιταλική Λάτσιο, η αγγλική Άρσεναλ, η γερμανική Στουτγκάρδη, η πορτογαλική Πόρτο, οι εκάστοτε διοικήσεις του Ηρακλή, φοβούμενες τις αντιδράσεις των φιλάθλων, δεν προχώρησαν στην παραχώρησή του.

Μεγάλο του παράπονο που δεν μπόρεσε να παίξει με την Εθνική Ελλάδος επειδή είχε συμμετοχές με την Εθνική της Σοβιετικής Ένωσης. Μοναδική συμμετοχή με το εθνόσημο στο στήθος για τον Βάσια ήταν σε ένα φιλικό στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας με αντίπαλο την Πολωνία, στις 6 Μαΐου 1976. Σε εκείνο το παιχνίδι έκανε απίστευτα πράγματα, χόρευε πραγματικά μέσα στο γήπεδο και ο κόσμος δεν χόρταινε να παρακολουθεί. Για την ιστορία το παιχνίδι έληξε 1-0 με γκολ του Κούδα.

Η μεγαλύτερη τιμή που του γίνεται ήταν η κλήση του στην Μικτή Κόσμου στις 22/6/1984 στην Νέα Υόρκη για το παιχνίδι με τον Κόσμο της Νέας Υόρκης. Με το νούμερο 13 στην πλάτη αγωνίστηκε για 36 λεπτά δίπλα σε μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως Μπεκενμπάουερ, Κρολ, Μάγκατ, Σίλτον, Κίγκαν, Κέμπες, Σάντζες, Ροστό κ.ά. Στις 14 Δεκεμβρίου του 1999 καταγράφηκε η δεύτερη συμμετοχή του Βασίλη Χατζηπαναγή με την Εθνική Ελλάδας, όταν συμμετείχε σε φιλική αναμέτρηση προς τιμήν του με αντίπαλο την Γκάνα.

Ο Βάσια έγινε διεθνής για δεύτερη φορά μετά από…23 χρόνια, 7 μήνες και 8 ημέρες! Οι χιλιάδες φίλαθλοι, μικροί και μεγάλοι, που βρέθηκαν εκείνη την ημέρα στο Καυταντζόγλειο Στάδιο είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τις μαγικές φιγούρες του Βασίλη! Η παρουσία του ήταν συμβολική (22′ λεπτά) και αντικαταστάτης του ο Κώστας Φραντζέσκος. Προπονητής στο οριστικό αντίο του Βασίλη Χατζηπαναγή ήταν ο Βασίλης Δανιήλ.

Ο Βασίλης Χατζηπαναγής, εγκατέλειψε την ενεργό ποδοσφαιρική δράση, σε ηλικία 37 ετών, τον Οκτώβριο του 1991, στον αγώνα που διεξήχθη στο Καυταντζόγλειο για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, μεταξύ του Ηρακλή και της ισπανικής Βαλένθια (0-0). Αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία συμμετοχή του «μάγου» της μπάλας, Βασίλη Χατζηπαναγή, σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Ο Βασίλης Χατζηπαναγής εκλέχθηκε από ψηφοφορία που διενήργησε η ΕΠΟ το Νοέμβριο του 2003 ως ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων πενήντα χρόνων, στο πλαίσιο του εορτασμού των 50 ετών της ΟΥΕΦΑ. Η αρχική κατεύθυνση της UEFA ήταν να πάρουν μέρος στην ψηφοφορία μόνον όσοι παίκτες είχαν δικαίωμα συμμετοχής στις Εθνικές ομάδες των χωρών τους, ωστόσο, κατόπιν σχετικών ερωτημάτων των φιλάθλων στο www.epo.gr, η ΕΠΟ απευθύνθηκε στην UEFA και η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία, κατόπιν ελέγχου των αρμοδίων υπηρεσιών της, σε ό,τι αφορά τα κριτήρια συμμετοχής ενός ποδοσφαιριστή στην ψηφοφορία, αποφάνθηκε ότι ο Χατζηπαναγής συγκαταλέγεται μεταξύ των υποψηφίων.

Η αναγνώριση της προσφοράς του Βασίλη Χατζηπαναγή στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι καθολική. Το φιλοθεάμον κοινό τοποθετεί τον «Βάσια» μεταξύ των καλύτερων ποδοσφαιριστών που έχουν περάσει από τη χώρα μας, ενώ δεν διστάζει να τον βάλει και δίπλα στα «ιερά τέρατα» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, δηλαδή τον Βραζιλιάνο Πελέ και τον Αργεντινό Μαραντόνα.

pare-dose
 Είπε...

'' ..Γεννήθηκα στην Τασκένδη της τότε Σοβιετικής Ενωσης,από έλληνες γονείς, που ήταν πολιτικοί πρόσφυγες. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν φτωχικά αλλά όμορφα: σχολείο, παρέες στη γειτονιά και φυσικά ποδόσφαιρο, στο οποίο είχα κλίση από πολύ μικρός. Αυτός που μου μετέδωσε την αγάπη για το ποδόσφαιρο ήταν ο πατέρας μου, που παλαιότερα είχε υπάρξει και διαιτητής. Ηταν ο μέντοράς μου.
Ηρθα για πρώτη φορά στην Ελλάδα όταν ήμουν 21 ετών• ήταν κάτι που το περίμενα με μεγάλη χαρά. Στην Τασκένδη κρατούσαμε πολύ τις ελληνικές παραδόσεις και από μικρός συνεχώς για την Ελλάδα άκουγα. Στην αρχή βέβαια ήταν κάπως δύσκολο να προσαρμοστώ, ήταν άλλη η νοοτροπία – μου πήρε κάποια χρόνια για να συνηθίσω. Στην Τασκένδη οι άνθρωποι ήταν πιο απλοί, εδώ μου φάνηκαν πιο «κλειστοί» και οι ανθρώπινες σχέσεις πιο δύσκολες.

Από ποδοσφαιρική άποψη, έπρεπε να είχα μείνει στην Τασκένδη. Την Ελλάδα την αγαπώ, είναι η πατρίδα των γονιών μου και τη θεωρώ και δική μου πατρίδα, αλλά η αλήθεια είναι ότι στην Τασκένδη είχα περισσότερες ευκαιρίες για ανέλιξη.

Από πιτσιρικάς είχα πάντα μεγάλη αγάπη για την Εθνική Βραζιλίας, ειδικά την περίοδο που έπαιζε ο Πελέ. Το ίνδαλμά μου ήταν ο Γκαρίντσα.

Ενας προπονητής πρέπει να είναι καλός παιδαγωγός. Να μπορεί να αναγνωρίζει το ταλέντο όταν αυτό υπάρχει και να το αναδεικνύει. Να έχει ήθος και να σου εμπνέει εμπιστοσύνη.

Το ποδόσφαιρο είναι αυτοσχεδιασμός. Δεν γίνεται να σκέφτεσαι και να υπολογίζεις από πριν τις κινήσεις σου. Οι αποφάσεις παίρνονται μέσα στο παιχνίδι. Και αν έχεις ποδοσφαιρικό μυαλό, θα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.

Αγχος είχα, αλλά σε φυσιολογικά επίπεδα. Οταν όμως έμπαινα στο γήπεδο, μου περνούσε αμέσως.

Για να κάνεις πρωταθλητισμό, σε οποιοδήποτε άθλημα, πρέπει να στερηθείς κάποια πράγματα. Αν δεν κάνεις αθλητική ζωή και σωστή διατροφή, αν δεν προσέχεις τον εαυτό σου, αν δεν προπονείσαι αρκετά, ποτέ δεν θα φτάσεις εκεί που θες. Χρειάζονται θυσίες για αυτό που αγαπάς.
Τα πράγματα είναι απλά. Δεν υπάρχει λόγος να τα περιπλέκουμε.

Μέσα στο ποδόσφαιρο είναι και οι νίκες, και οι ήττες, και οι ισοπαλίες. Οπως και στη ζωή. Δεν γίνεται να κερδίζεις πάντα.

Για να λειτουργήσει καλά μια ομάδα χρειάζεται καλός προπονητής, καλό κλίμα και να υπάρχει χημεία μεταξύ των παικτών, να είναι φίλοι και στο γήπεδο και στη ζωή. Εγώ πάντα τα είχα καλά με όλους. Και όλοι με αγαπούσαν. Δεν είχα εγωισμούς, γι’ αυτό και πάντα βοηθούσα τα νέα παιδιά που έρχονταν στην ομάδα. Μια καλή κουβέντα από τον πιο έμπειρο είναι πάντα καλή για τον νεότερο. Οταν, αντίθετα, φωνάζεις στον νέο ποδοσφαιριστή, χαλάει η ψυχολογία του, του κόβεις τα φτερά.

Το ποδόσφαιρο ήταν όλη μου η ζωή. Οταν έπρεπε να σταματήσω δεν μπορούσα να το πιστέψω, ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή μου. Αλλά δεν έχεις επιλογή. Ξέρεις από όταν ξεκινάς ότι ύστερα από κάποια χρόνια θα αναγκαστείς να σταματήσεις.

Για να πετύχεις χρειάζεται να αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις. Αλλιώς, καλύτερα να τα παρατήσεις.
Σε όποιο μέρος της Ελλάδας και να πάω ο κόσμος ακόμη εκδηλώνει την αγάπη του και την εκτίμησή του. Αυτό είναι η μεγαλύτερη χαρά για έναν αθλητή. Θυμάμαι, όταν έπαιζα ποδόσφαιρο, ερχόταν κόσμος να με δει ακόμη και αν υποστήριζε άλλη ομάδα, ήταν πρωτοφανές.

Το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ. Είναι ένα άθλημα λαϊκό, που όλοι μπορούν να παίξουν. Μπορείς να βγεις από το σπίτι σου, να πάρεις μια μικρή πέτρα και να παίξεις. Τόσο απλά.

Οι έλληνες φίλαθλοι είναι πιο θερμόαιμοι από τους φιλάθλους άλλων χωρών, σε όλες τους τις εκδηλώσεις – και της χαράς και του θυμού. Το θέμα είναι να μη γίνονται φασαρίες και να μην υπάρχει βία. Ενα παιχνίδι είναι το ποδόσφαιρο, τίποτε παραπάνω.

Εκτός από θέαμα, το ποδόσφαιρο είναι τρόπος ζωής. Πας στο γήπεδο για δύο ώρες και ξεχνάς τα πάντα, είναι εκτόνωση και φυγή, σε «παίρνει» από τη ζωή και τα προβλήματά της. Οταν πηγαίνω να παρακολουθήσω έναν αγώνα, ακόμη και αν δεν κερδίσει η ομάδα που υποστηρίζω, αν το παιχνίδι μού προσφέρει θέαμα είμαι ευχαριστημένος.

Ημουν πάντα αυστηρός με τον εαυτό μου. Υστερα από κάθε αγώνα έκανα αυτοκριτική και αν είχα κάνει λάθος το παραδεχόμουν.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει αλλάξει πολύ από την εποχή που έπαιζα εγώ. Μία βασική διαφορά είναι ότι υπάρχουν πολλοί ξένοι παίκτες, αλλά αυτό δεν είναι καλό.

Δεν παντρεύτηκα ούτε έκανα παιδιά. Ηταν επιλογή μου αλλά, όσο να ’ναι, το ότι αφιερώθηκα στο ποδόσφαιρο επηρέασε και την προσωπική μου ζωή. Είναι και αυτό μία από τις θυσίες που απαιτεί ο δρόμος προς την επιτυχία.
Δημοσιεύτηκε στο BHMAMEN
τεύχος 51, σελ. 104

Ένα καταπληκτικό Βίντεο-αφιέρωμα για τον άνθρωπο που σημάδεψε το ελληνικό ποδόσφαιρο.

10 ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΟΥ!

          1.       Είναι ερασιτεχνική. (Θα μου πεις σκασίλα μου, αλλά ερασιτεχνική ομάδα σημαίνει «παίζω γιατί έτσι θέλω!»). Άρα ο 1^ος λόγος βαραίνει, πώς να το κάνουμε...

          2.       Είναι... ομάδα. Δεν υπάρχουν κλίκες, δεν υπάρχουν κατηγορίες (εκτός κι αν κάτι μου διαφεύγει τώρα και γίνομαι «ρόμπα»!). Δεν υπάρχουν διενέξεις, δεν υπάρχουν μικρότητες.

              3.       Κατεβαίνει προπόνηση. (Τι λέτε καλέ? Δεν είναι σοβαρός λόγος αυτός???????). Στο 70% των ερασιτεχνικών ομάδων, σπάνια κατεβαίνουν προπόνηση οι ποδοσφαιριστές και αν κατέβουν, πολύ σπάνια είναι πάνω από δέκα άτομα. Εμείς διαθέτουμε πάνω από είκοσι  Δεν σας άρεσε ε? Πάω στον επόμενο λόγο αμέσως...

     4.   Αποτελείται από ποδοσφαιριστές γεμάτους χιούμορ! (Ούτε αυτό σας άρεσε? Ε, μην πάτε παρακάτω, σταματήστε να διαβάζετε, σας βαρέθηκα!). Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα να ξεκινάς έναν αγώνα και να γελάς μέχρι να ξεκινήσει, κατά τη διάρκεια και μετά! Και μιλάμε για χιούμορ, δεν μιλάμε για κρυάδες ε?

     5.   Υπάρχουν ένα σωρό μικρά παιδιά! Τα οποία γεμίζουν τον χώρο από θέληση για ποδόσφαιρο! (Πώς λέμε «μικρά παιδιά χαρά γεμάτα? Ε, κάτι τέτοιο!).

     6.       Έχουμε ήθος. (Δεν άκουσα? Κάποιος διαφωνεί? Πολύ  με στεναχωρείς φίλε που διαφωνείς, αλλά, να σου πω την αλήθεια.... δεκάρα τσακιστή δεν δίνω για τις αμφιβολίες σου). Έχουμε ήθος και το δείχνουμε. Κι αν καμιά φορά ξεφεύγουμε, γιατί άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε, ζητάμε και συγνώμη. Όλοι. Ανεξαιρέτως. Κι αν αυτό για σας δεν είναι ομάδα, για μένα είναι.

      7.      Διαθέτουμε γήπεδο με «παλατάκι». Το οποίο διαθέτει καναπέδες και τζάκι!! Όχι, παίζουμε! Κι αν ξέρετε εσείς άλλη ομάδα με τέτοια κομφόρ, πραγματικά θέλω να μου την δείξετε οκ? (Και μην αρχίσετε τα «σιγά τον λόγο», γιατί αν εσείς δεν έχετε πάει στο γήπεδο δύο ώρες πριν να ευχαριστηθείτε το χιονισμένο βουνό, με ένα ποτήρι καφέ στα χέρια δίπλα στο τζάκι, δεν έχετε δικαίωμα δια να ομιλείτε!).

    8.      Δεν έχουμε άτομα «στην απέξω». Όλοι συμμετέχουν το ίδιο, όλοι δουλεύουν το ίδιο, όλοι κουράζονται το ίδιο και όλοι δικαιούνται το ίδιο. (Εκτός κι αν κάτι μου ξαναξεφεύγει και ξαναγίνομαι «ρόμπα» για δεύτερη φορά, τουτέστιν.... την έκατσα!).

    9.      Ο προτελευταίος λόγος αφορά τη διοίκηση. Διότι αν δεν γράψω για τον πρόεδρο και τον Γενικό Αρχηγό, θα... φύγω νύχτα!! Έχουμε λοιπόν έναν καταπληκτικό πρόεδρο,έναν υπέροχο γενικό  αρχηγό και φυσικά, ένα θεσπέσιο προπονητή!!!  (Μην γελάτε, ΔΕΝ είναι αστείο!!!). Αλήθεια λέω!!! Τς τς τς ... κανείς δεν με πιστεύει πια!!!

    10.   ΕΧΟΥΜΕ ΤΑΛΕΝΤΑ! Ω, ναι! Όσο κι αν σας πονάει, ΕΧΟΥΜΕ ΤΑΛΕΝΤΑ!! Και για όσους το αμφισβητούν δεν έχουν παρά να είναι εκεί κάθε Κυριακή, να το πιστοποιήσουν... Θα σας περιμένουμε!

Για όσους δεν κατάλαβαν, το κείμενο είναι χιουμοριστικό. Όπως αυτή η ομάδα. Την οποία, χωρίς πλάκα τώρα, την γουστάρω, και γι’ αυτό είμαι εκεί!!!

ΜΑΡΙΑ ΠΑΣΧΟΥΛΑ.

ΑΛΛΟ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου

Πάνε περισσότερα από 40 χρόνια από τότε που ο αείμνηστος Ερνστ Χάπελ είχε υποστηρίξει πως τον καλό ποδοσφαιριστή τον ξεχωρίζεις από το μυαλό και όχι από τα πόδια!

Για τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ‘70 ηχούσε περίεργα, αλλά δεν είναι λίγοι αυτοί που το επανέλαβαν από τότε. Στις μέρες της ποδοσφαιρικής επανάστασης του Total Football, ο Χένες Βαϊσβάιλερ, δημιουργός της καταπληκτικής Γκλάντμπαχ, με μαέστρο το Νέτσερ και σέντερ φορ τον (τωρινό τεχνικό της Μπάγερν) Γιουπ Χάινκες, επέμενε πως τις έξυπνες ομάδες τις αντιλαμβάνεσαι από το αν τρέχει η μπάλα ή οι παίκτες!

Σε ένα ποδόσφαιρο που ολοένα γίνεται και πιο δυναμικό, είναι όαση να βλέπεις ομάδες να μπορούν, σε πάρα πολύ ψηλό τέμπο, να παίζουν καλά και να σκέφτονται ταυτόχρονα. Ακούγεται απλό αλλά δεν είναι.

Ενας παίκτης που κάποτε δούλεψε δίπλα στον Βαλερί Λομπανόφσκι, στη Ντιναμό Κιέβου και την εθνική Σοβιετικής Ενωσης καταπλήσσοντας στη δεκαετία του 80, ο Σεργκέι Μπάλτατσα είχε δώσει μία συνέντευξη, πριν μερικούς μήνες, εξηγώντας γιατί το μυαλό είναι το σπουδαιότερο πράγμα στο ποδόσφαιρο.
Ο Μπάλτατσα, πλέον, εργάζεται ως διευθυντής σε ποδοσφαιρική ακαδημία στο Λονδίνο και, επειδή έτσι έμαθε να εκπαιδεύει τον εαυτό του στο Κίεβο, είναι πολύ χρήσιμος σε ομάδες που έχουν την ίδια φιλοσοφία.

«Το μυαλό είναι δέκτης και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται.Υπάρχουν παίκτες που ξέρουν καλή μπάλα, αλλά είναι χρήσιμοι μόνο όταν την έχουν στα πόδια τους», λέει ο Ουκρανός και βρίσκει σύμμαχο ένα Βέλγο τεχνικό τον Μισέλ Μπράουνιξ που, κυρίως, δουλεύει με νεαρούς ποδοσφαιριστές.

Βασισμένος στη λογική πως το μυαλό είναι ταχύτερο τουλάχιστον 1000 φορές από ένα υπολογιστή, ο Βέλγος προπονητής προπονεί τους παίκτες του με στόχο να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις δυνατότητες του «σκληρού δίσκου» του σώματός τους, ώστε να γίνουν πιο επιδέξιοι και ευφυείς ως ποδοσφαιριστές.

Και καλύτερη διαφήμιση για τον Βέλγο από τους παίκτες που έχουν συνεργαστεί μαζί του και, πλέον, κάνουν καριέρα δεν υπάρχει.
Ο 25χρονος διεθνής μέσος Φαρίς Χαρούν δεν μπορούσε να σουτάρει με το αριστερό όταν ξεκίνησε να δουλεύει  με τον Μπράουνιξ, αλλά λίγο καιρό μετά -όταν έφυγε από τη Γκενκ για τη Γκέρμιναλ ήταν, πλέον, αριστεροπόδαρος!

Η λογική του αναφέρει πως δεν πρέπει να σκεφτόμαστε το ποδόσφαιρο μόνο ως θέμα σώματος. «Η δεξιοτεχνία θα αυξηθεί αν κατανοήσουμε τη ψυχική ανάπτυξη του παίκτη» εξηγεί. Για το λόγο αυτό οι προπονήσεις του ξεκινούν απλά και στη συνέχεια γίνονται ολοένα και πιο σύνθετες για τους παίκτες. Σκοπός είναι να διατηρήσουν την αυτοσυγκέντρωση τους. Κάποιες φορές βάζει τους παίκτες να παίζουν ξυπόλητοι ώστε να αποκτήσουν καλύτερη αίσθηση της μπάλας, ενώ ορισμένες άλλες κάνουν μαθηματικά παιχνίδια κατά τη διάρκεια ασκήσεων φυσικής κατάστασης.

Η λογική του, όπως και του Μπάλτατσα, είναι πως όποιος θέλει να δημιουργήσει τεχνίτες ποδοσφαιριστές θα πρέπει να ξεχάσει τον ανταγωνισμό. «Φτιάχνω παίκτες που μπορούν να παίξουν για τη νίκη, τη σωστή στιγμή, αλλά πάνω από όλα θα πρέπει να τους εξηγήσουμε ότι η μάθηση είναι σημαντικότερη από τη νίκη στους αγώνες», τόνισε.

Για αυτό τον λόγο ακόμη και στις ακαδημίες της υπ’αριθμόν ένα ομάδας στον κόσμο στο ζήτημα μαζικής  παραγωγής παικτών, που είναι ο Αγιαξ, στις πολύ μικρές ηλικίες δεν μετράνε τα γκολ στα παιχνίδια! Ενας άλλος προπονητής που πιστώνεται μερικούς από τους πιο σημαντικούς παίκτες που έβγαλε η Masia στη Μπαρτσελόνα, ο Ροδόλφο Μπορέλ έχει ακριβώς την ίδια φιλοσοφία.

Ο Καταλανός, που εδώ και τρία χρόνια δουλεύει στις ακαδημίες της Λίβερπουλ, λέει πως οφείλει όποιος δουλεύει με μικρά παιδιά να δημιουργήσει ολοκληρωμένες προσωπικότητες που ακόμα και αν αποτύχουν να σταδιοδρομήσουν επαγγελματικά  στο ποδόσφαιρο, να έχουν επιτυχημένη καριέρα έξω από αυτό!

Πόσοι από τους δικούς μας τεχνικούς που ασχολούνται με τις ακαδημίες και τις ηλικίες κάτω των 15 ετών, έχουν έστω και στο ελάχιστο αυτή την φιλοσοφία;

Για να επανέλθουμε στο πώς λειτουργούν οι Βέλγοι, για να μην κάνουμε άτοπες συγκρίσεις για την Ελλάδα με τον Αγιαξ, την Μπαρτσελόνα την Γερμανία ή την Αγγλία, ο Μπράουνιξ προπονεί 70 παιδιά ηλικίας 12-19 ετών, τα οποία ανήκουν σε ομάδες των δυο πρώτων κατηγοριών και έχουν επιλεγεί από τη βελγική ομοσπονδία ποδοσφαίρου. Τα συγκεκριμένα παιδιά πηγαίνουν σε συγκεκριμένο σχολείο έξω από τις Βρυξέλλες, ενώ ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται και στις ακαδημαικές σπουδές τους.

Μάλιστα, όπως αναφέρει ο διευθυντής του σχολείου, τα αποτελέσματα του 80% των παιδιών που δουλεύουν σε αυτή την ακαδημία ξεπερνούν τον μέσο όρο της βαθμολογίας των συνομηλίκων τους!

Ο Αρσέν Βενγκέρ και ο τρόπος λειτουργίας της Αρσεναλ (η οποία έχει δημιουργήσει και ελίτ ομάδα στη χώρα μας στο Λουτράκι με χρηματοδότηση απευθείας από το Λονδίνο), παραμένει ένας από τους πιο σημαντικούς. Ο παίκτης πρέπει να φτάνει σε ένα σημείο που να μην ξεχωρίζεις το ποιό πόδι είναι το καλό.

Ο Ρόμπιν Φαν Πέρσι αποτελεί τη κλασικότερη περίπτωση παίκτη που πήγε στα χέρια του Βενγκέρ με ένα μόνο πόδι, το αριστερό και δούλεψε τόσο πολύ που πια σκοράρει με την ίδια άνεση με το δεξί! Και, φυσικά, το σημαντικότερο πράγμα που αντιλαμβάνεσαι βλέποντας τους παίκτες που ξεπετάγονται από τις οργανωμένες ακαδημίες, είναι η τακτική τους πληρότητα.

Αρκεί να δει κάποιος μέσα από το γήπεδο μία φορά τηΜπαρτσελόνα για να καταλάβει πόσο διαφορετικά κινούνται στο χώρο αυτοί που έχουν βγει απ΄τις ακαδημίες της όπως ο Τσάβι, ο Ινιέστα, ο Μπουσκέτς σε αντίθεση με τον Άλβες -για παράδειγμα- που αν και ξέρει καντάρια μπάλα, εκτίθεται πολλές φορές, ωστόσο καλύπτει την τακτική του αδυναμία με την υψηλή τεχνική του!

Πάντως το ποδόσφαιρο, έτσι όπως εξελίσσεται στον 21ο αιώναπαίζεται όλο και πιο πολύ με το μυαλό και λιγότερο με τα πόδια.Μία δικαίωση του πατέρα του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου Ρίνους Μίχελς, που σε μία συνέντευξη του το 1966 (!) είχε μιλήσειγια παίκτες γρήγορους στη σκέψη που είναι πάντα πιο χρήσιμοι από εκείνους που έχουν μόνο φτερά στα πόδια!

Όπως έλεγε, μάλιστα, χαρακτηριστικά «είναι άλλο να ξέρεις μπάλα και άλλο να καταλαβαίνεις ποδόσφαιρο».

 Χρήστος Σωτηρακόπουλος


   Πηγή: http://www.acadimies.gr

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΝΑΟΥΣΑΣ-ΑΤΛΑΣ ΖΕΡΒΟΧΩΡΙΟΥ, ΒΙΝΤΕΟ.

ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΓΩΝΑ.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΝΑΟΥΣΑΣ-ΑΤΛΑΣ ΖΕΡΒΟΧΩΡΙΟΥ 3-2

Το γήπεδο ακατάλληλο. Το κρύο αισθητό. Και η λάσπη... στα καλύτερα της! Παρ' όλα αυτά, στον Άγιο Νικόλαο σήμερα, έγινε ένα από τα πιο δυνατά, όμορφα, γεμάτα φάσεις παιχνίδια. Οι παίκτες και των δύο ομάδων ήταν ήρωες που αγωνίστηκαν μέσα στις λάσπες και μας πρόσφεραν θέαμα και φάσεις.Το τελικό σκορ 3-2 για τους γηπεδούχους. Οι φάσεις αμφίδρομες και είναι αλήθεια αυτό που όλοι λένε, πως όταν παίζεις σε άσχημο τερέν, εκτός του ότι αναγκάζεσαι να παίξεις δυνατά, δεν ξέρεις καθόλου πώς θα κυλήσει το ματς.

Το πρώτο γκολ ήρθε από τους φιλοξενούμενους και τον Αλμαλιώτη Ν. στο 26' με πέναλτι, μετά από αντικανονική ανατροπή παίκτη της φιλοξενούμενης ομάδας από τον Χατζηγεωργίου. Η ισοφάριση από τους γηπεδούχους δέκα λεπτά αργότερα, στο 36' με τον Κοκκοφειάδη με έξοχο απευθείας σουτ. Στο 43', το 2-1 από τον Παρθενόπουλο και μ' αυτό το σκορ έληξε το πρώτο ημίχρονο.

Το δεύτερο ημίχρονο, έμοιαζε περισσότερο με πάλη κατά της λάσπης παρά με αγώνα ποδοσφαίρου.

Ο Παρθενόπουλος κατάφερε και έκανε το 3-1 με πέναλτι στο 68',  και η  ομάδα του Ζερβοχωρίου μείωσε σε 3-2, στο 77' με τον Αλμαλιώτη Ν. 

Αξίζει να σημειωθεί το δοκάρι του Ιωακειμίδη λίγο πριν τη λήξη του αγώνα, αν και η μπάλα δεν του έκανε τη χάρη.

Συγχαρητήρια στον διαιτητή Κύριο Βρέσκα και τους βοηθούς του, που σε ένα τέτοιο δύσκολο τερέν, με πολλές δυνατές φάσεις, στάθηκαν αμερόληπτοι και σφύριξαν δίκαια.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω και προσωπικά και μαζί με όλη τη διοίκηση, τους παίκτες και τον προπονητή της ομάδας, την ομάδα του ΑΤΛΑΝΤΑ  Ζερβοχωρίου, για το επίπεδο που έδειξε στον μεταξύ μας αγώνα, τις φάσεις που μας προσέφερε, και τις μεταξύ μας συζητήσεις, μιας και παρακολουθήσαμε τον αγώνα όλοι μαζί από τις κερκίδες, χωρίς να ξεχωρίσουμε "μεριές".

Είδαμε μια καθαρά τεχνική ομάδα, με πολλές ικανότητες, γεμάτη δύναμη.

Τους ευχόμαστε καλή συνέχεια στην προσπάθειά τους για άνοδο στην Α1 κατηγορία. 

ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ:

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΝΑΟΥΣΑΣ:  Χατζηαθανασίου, Μήτσικας, Μπλιάτκας, Φερλαχίδης, Cela, Κοκκοφειάδης(Χατζηωαννίδης 90'), Χατζηγεωργίου, Βουδούρης(Τσαμπούρης 46'), Παρθενόπουλος, Ιωακειμίδης, Χριστοδούλου(Ρώσσιος 80').

ΑΤΛΑΣ ΖΕΡΒΟΧΩΡΙΟΥ: Κουκούλιος, Ξανθόπουλος, Καραβασίλης, Αλμαλιώτης, Δαυίδης, Αλμαλιώτης Ν., Χριστοφορίδης, Διαμαντίδης, Κολοκοτρώνης, Λογδανίδης(Στεφανίδης 90'), Χριστοφορίδης Χ(Τσαλίδης 75').